Łączność i dźwięk
Jeśli chodzi o łączność, Ericsson A3618 został zaprojektowany z myślą o prostocie. Używał pasm GSM 900/1800 do podstawowej łączności sieciowej. Brakowało mu jednak GPRS, EDGE i jakiejkolwiek przeglądarki internetowej, charakterystycznych dla telefonów przeznaczonych głównie do rozmów i SMS-ów. Podobnie, nie obsługiwał Bluetooth, WLAN ani żadnej formy technologii pozycjonowania, podkreślając jego ściśle użytkowy charakter.
Jeśli chodzi o dźwięk, telefon nie zawierał głośnika ani gniazda słuchawkowego 3,5 mm. Opcje alarmowe były ograniczone do wibracji i monofonicznych dzwonków, które użytkownicy mogli dostosować za pomocą kompozytora dzwonków.