Cechy
Motorola V290 była minimalistyczna pod względem funkcji, koncentrując się przede wszystkim na podstawach komunikacji. Brakowało jej kilku nowoczesnych udogodnień, takich jak kamera, Bluetooth i radio, pozostając wierną swojemu przeznaczeniu jako proste narzędzie komunikacyjne. Brak gniazda na kartę pamięci dla dodatkowej pamięci był zgodny z jego uproszczoną naturą, chociaż obsługiwał książkę telefoniczną z miejscem na 500 wpisów i prowadził dziennik ostatnich 20 wybranych, odebranych i nieodebranych połączeń, co było wystarczające dla przeciętnego użytkownika w tamtym czasie.
Możliwości dźwiękowe telefonu były podstawowe; chociaż nie było głośnika, V290 mógł ostrzegać użytkowników wibracjami lub pobieranymi dzwonkami polifonicznymi, co było wówczas popularną funkcją personalizacji. Opcje łączności były skąpe, z GPRS jako jedyną dostępną usługą transmisji danych i bez wsparcia dla sieci EDGE. Ograniczało to szybkość i rodzaj przeglądania Internetu możliwy na urządzeniu, chociaż dołączono przeglądarkę WAP 2.0/xHTML do uzyskiwania dostępu do lżejszych aplikacji internetowych.